انحطاط دیسک و بخش ستون فقرات می تواند منجر به چندین وضعیت مختلف ستون فقرات شود که باعث مشکلاتی می شود. این موارد عبارتند از: گردن درد مکانیکی، رادیکولوپاتی گردنی و تنگی نخاع. گاهی ممکن است با یک آسیب نسبتاً جزئی به گردن خود آسیب برسانیم. این آسیب های جزئی ممکن است برای چند روز باعث درد شوند و سپس از بین بروند. این معمولاً به عنوان فشار گردن یا عضلات شناخته می شود. در واقع، ممکن است هرگز به طور کامل درک نکنیم که در یکی از این قسمت ها چه چیزی آسیب دیده است. در بخش بعدی سعی خواهیم کرد هر یک از شرایط و تفاوت آنها را توضیح دهیم.

فشار عضلانی

"کشش عضلانی" گردن یک تشخیص رایج است که زمانی که بیمار دچار سفت شدن گردن می شود، داده می شود. در برخی موارد، این ممکن است نشان دهنده یک "کشش عضلانی" یا "عضله کشیده شده" باشد که عضلات اطراف ستون فقرات گردن را درگیر می کند. با این حال، اسپاسم عضلانی یک علامت رایج است که می تواند در صورت آسیب دیدن سایر نواحی گردن ایجاد شود. مشکلاتی که معمولا به عنوان کشیدگی عضلانی شناخته می‌شوند ممکن است شامل آسیب سایر بافت‌های نرم گردن از جمله: دیسک، رباط‌های اطراف بخش ستون فقرات و عضلات باشد. آسیب به هر یک یا همه این ساختارها ممکن است علائم مشابهی ایجاد کند.

گردن درد مکانیکی

گردن درد مزمن که در آن درد عمدتاً در گردن باقی می‌ماند، ممکن است در نتیجه بیماری دژنراتیو دیسک و آرتریت مفاصل فاست ستون فقرات گردنی باشد. پزشکان گاهی از این نوع درد به عنوان درد مکانیکی یاد می کنند. این اصطلاح به این دلیل استفاده می‌شود که وقتی بیشتر از گردن خود استفاده می‌کنیم بدتر می‌شود و به نظر می‌رسد از قسمت‌هایی از ستون فقرات گردنی می‌آید - قسمت‌های مکانیکی که به ما امکان می‌دهند سر خود را به اطراف و بالا و پایین حرکت دهیم.

این نوع درد از اعصاب فشرده یا تحریک شده ناشی نمی شود. به نظر می رسد درد از مفاصل فاست ملتهب و از دیسک تحلیل رفته باشد. وقتی از گردن برای حرکت دادن سر خود استفاده می کنیم، مفاصل دیسک و فاست ملتهب تر می شوند، ماهیچه های اطراف ستون فقرات گردنی شروع به اسپاسم می کنند. می توانید به اسپاسم عضلانی مشابه گرفتگی عضلانی فکر کنید. عضلاتی که گرفتگی دارند در نهایت باعث درد می شوند. اسپاسم به عنوان پاسخ بدن برای توقف حرکت در ستون فقرات گردنی رخ می دهد.

رادیکولوپاتی دهانه رحم (عصب تحت فشار)

هنگامی که یک ریشه عصبی از نخاع و ستون فقرات گردنی خارج می شود، به سمت بازو حرکت می کند. در طول مسیر، هر عصب احساس (احساس) را به بخشی از پوست شانه و بازو می‌رساند و سیگنال‌های الکتریکی را به عضلات خاصی برای حرکت بخشی از بازو یا دست می‌رساند. هنگامی که یک عصب تحریک یا تحت فشار قرار می گیرد - توسط یک خار استخوانی یا بخشی از دیسک بین مهره ای - باعث می شود که عصب به درستی کار نکند. این حالت به صورت: ضعف در ماهیچه‌هایی که عصب به آن می‌رود، بی‌حسی در پوستی که عصب به آن می‌رود، یا درد در ناحیه‌ای که عصب در آن حرکت می‌کند، ظاهر می‌شود. این وضعیت رادیکولوپاتی گردنی نامیده می شود. بیایید به علل مختلف رادیکولوپاتی دهانه رحم نگاه کنیم.

گرفتگی عصب ناشی از فتق دیسک

خم شدن گردن به جلو و عقب، و چرخش به چپ و راست، فشار زیادی را بر روی مهره ها و دیسک وارد می کند. دیسک با عمل به عنوان ضربه گیر به فشار وارده از مهره ها پاسخ می دهد. خم شدن گردن به جلو، دیسک بین مهره ها را فشرده می کند. این افزایش فشار روی دیسک ممکن است باعث برآمدگی دیسک به سمت کانال نخاعی و ریشه های عصبی شود. ویفر وانیلی و گل ختمی را به خاطر بسپارید. فشار دادن ویفرها به هم در یک طرف باعث برآمدگی گل ختمی از طرف مقابل می شود.

هنگامی که حرکت گردن فشار زیادی به دیسک وارد می کند ممکن است آسیب به دیسک رخ دهد. یکی از دردناک ترین آسیب هایی که ممکن است رخ دهد، فتق دیسک است. در این آسیب، پارگی حلقه به حدی است که بخشی از هسته پالپوزوس از مرکز دیسک خارج می‌شود. حلقه می تواند در هر جایی از دیسک پاره یا پاره شود. اگر در کنار کانال نخاعی پاره شود، وقتی هسته پالپوس به بیرون فشرده می شود، می تواند به اعصاب نخاعی فشار بیاورد. فشار روی ریشه عصبی ناشی از فتق دیسک می تواند باعث درد، بی حسی و ضعف در طول عصب شود. همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه مواد شیمیایی آزاد شده از دیسک پاره شده ممکن است ریشه عصبی را تحریک کرده و منجر به برخی از علائم فتق دیسک - به ویژه درد - شود.

فتق دیسک در بزرگسالان اولیه و میانسال شایع تر است. این وضعیت ممکن است زمانی رخ دهد که نیروی بیش از حد بر روی یک دیسک بین مهره ای سالم وارد شود. یک مثال می تواند یک تصادف رانندگی باشد که در آن سر شما به شیشه جلو برخورد کرد. نیرویی که روی گردن وارد می‌شود به سادگی برای جذب یک دیسک سالم بسیار زیاد است و نتیجه آن آسیب است. فتق دیسک ممکن است در دیسکی که در اثر فرآیند دژنراتیو ضعیف شده است نیز رخ دهد. پس از ضعیف شدن، نیروی کمتری برای پاره شدن یا پارگی دیسک مورد نیاز است. با این حال، همه افراد مبتلا به پارگی دیسک به بیماری دژنراتیو دیسک مبتلا نیستند. به همین ترتیب، همه افراد مبتلا به بیماری دژنراتیو دیسک دچار پارگی دیسک نمی شوند.